A-spelers

Als huiswerk voor een jaardag van 365 dagen Succesvol, kregen we het verzoek om tien namen op te schrijven. Tien namen van mensen waar wij het meeste contact mee hebben. Dit kan fysiek zijn maar het mogen ook mensen zijn die veel in onze gedachten zijn.

Tijdens de dag schreven we de namen op losse memoblaadjes en kregen als opdracht om er vervolgens heel eerlijk bij te zetten of dit A-, B-, C-, of D-spelers zijn ons leven.

Spelers in je leven

Hoe je dat kunt bepalen, is simpel.
Een A-speler geeft je energie en helpt je resultaat te bereiken.
Een B-speler geeft je geen resultaat, maar wel energie.
Een C-speler geeft je resultaat, maar geen energie.
En een D-speler scoort op zowel energie als resultaat laag tot nihil.

Ik vond deze opdracht confronterend, niet fijn. Het voelde alsof ik moest beoordelen of dit goede mensen waren. Dat werkte voor mij niet en ik kon me ook niet voorstellen dat dit de insteek was van de opdracht. Dus verschoof ik de focus van hen als persoon, naar onze relatie. Hoe zou ik onze relatie scoren? Was het een A-relatie, B-relatie, C-relatie of D-relatie? Op dit moment. Niet zoals het vroeger was, niet zoals ik hoopte dat het kon zijn, of zoals ik verwachtte dat het moest zijn. Nee, hoe het was, op dit moment.

Verbinding

Ik had de naam opgeschreven van iemand, die ik heel hoog heb zitten. Het was iemand met wie ik op intiem niveau sterke verbinding heb gevoeld. Iemand die er voor mij was op een moment dat ik even een schouder nodig had om op te leunen. En iemand die mij aanmoedigde en me vertelde dat ik zoveel meer in huis had, dan ik zelf op dat moment kon zien. Ik voelde me gezien bij die persoon. Gewaardeerd. Geliefd. En vrij. Ik voelde dat ik mezelf kon zijn, en dat ik compleet werd geaccepteerd.
En ja, het is allemaal in de verleden tijd geschreven.

Nee

Want als ik kijk naar nu, op dit moment, dan voel ik het niet. Ik voel me niet gezien, ik voel me geen prioriteit, ik voel me niet gesteund. En daartegenover staat dat ik ook geen verbinding krijg, door die ander te steunen. We vertellen elkaar wel wat er leeft, maar er is geen verbinding. Er is geen wisselwerking, geen diepgang.
Ik stelde mezelf de twee vragen: Krijg ik energie van deze relatie? Nee. Helpt deze relatie mij resultaat te behalen? Nee.
Wauw, dit raakte mij ontzettend.

Ik had deze persoon vrijwel direct in het A-vak geplaatst, maar als ik eerlijk was, klopte dat niet meer. Misschien was het ooit een A-speler voor me, maar nu niet. Dat wil niet zeggen dat het niet weer een A-speler kan worden, de relatie kan immers weer veranderen. Dat heeft het ook al gedaan, want eerder kon ik met 100% zekerheid zeggen dat de relatie in het A-vak thuis hoorde.

Focus verschuift

Nu niet meer. Nu moet ik constateren dat de relatie in het D-vak thuishoort. En dat is pijnlijk.
Maar ook bevrijdend. Want dat betekent dat er ruimte wordt vastgehouden, die je vrij wilt maken voor A-spelers. De mensen die je energie geven én die je verder helpen resultaat te behalen.
Als er geen ruimte is voor A-spelers, dan wil je ruimte maken. Dit betekent niet per definitie dat je afscheid neemt. Nee, dit betekent enkel dat je de focus verschuift.

Voor mij is de focus verschoven naar zelf een A-speler zijn, want – ook dat hoorde ik tijdens de jaardag – als die ander geen A-speler is voor jou, dan kun je er gif op in nemen, dat jij ook geen A-speler bent voor die ander. En dan wil je elkaar vrij laten.

A-spelers zijn goed voor zichzelf. Ze sporten, omdat ze weten dat zij hun lichaam net zo hard nodig hebben, als hun lichaam hen nodig heeft. Ze gunnen zichzelf een ritje met de taxi naar een evenement, ook al gaat er een bus. Ze steunen hun geliefden door dik en dun, maar zien tevens de grootsheid in de ander, en zullen er dus voor waken om de problemen op te willen lossen.
A-spelers zijn een magneet voor andere A-spelers. En zo is het ook precies zoals het hoort te zijn. ❤

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.