Blog

Als ik praat over mijn keuze voor geluk, dan kom ik wel eens weerstand tegen. Er wordt me dan gezegd dat het afhankelijk is van de persoon die je bent. Mensen worden gevormd door wat ze mee maken, hoe hun jeugd was, wat hen is verteld. Soms is het gewoon niet mogelijk om te kiezen, omdat de wereld je in posities zet waar je niet in wilt zitten.

‘Ja, maar…’ Het zijn twee woorden die los van elkaar niet veel zeggen, maar gezamenlijk zorgen ze voor veel verstoring in communicatie. Vaak ben je je er niet eens van bewust. Wanneer jij ‘ja, maar’ zegt, focus je op de ‘ja’. De persoon die ‘ja, maar’ hoort, luistert echter naar de woorden die daarna volgen. Dit is hoe communicatie spaak loopt.

Op 01 januari 2016 las ik een bericht van Elizabeth Gilbert. De schrijfster van Eten, Bidden, Beminnen schreef over haar Gelukspotje. Elke dag pakte ze een notitieblaadje, en schreef hierop waar ze die dag dankbaar voor was. Het briefje stopte ze vervolgens in haar ‘Happiness Jar.’ Op Nieuwjaarsdag gooide ze de pot om en las ze elk briefje. Die ervaring bracht haar troost, maakte haar blij en dankbaar. Ik werd geïnspireerd om ook dit een jaar te gaan doen.

Wachten kan iets moois zijn. Het vooruitzicht van iets fijns. Je zit op het treinstation, kijkend naar de klok, die boven je hangt, en dan weer naar het lege spoor voor je. Je fantaseert hoe het zal zijn als hij straks uit de trein stapt. Het oogcontact, en je vliegt hem in de armen. Wat heb je hem gemist!

Het verschil tussen een huilbui en overstuur zijn. Enig idee wat dat is? Ik zal je eerlijk bekennen dat ik daar eerder nooit een verschil in had opgemerkt. Tot die ene dag nog niet zo lang geleden…

Er moet me iets van het hart. Labels. Eentje zegt ‘lipoedeem’. Op de ander staat ‘HSP’, ofwel ‘Hoog Sensitief Persoon’. Dit zijn twee labels die ik heb.