Wat betekent het om écht te leven?
Jarenlang heb ik vaak gewenst dat mijn leven er anders uit zou zien. Ik ervaarde dag in, dag uit onrust. Thuis, op school en later op werk. Diep van binnen was ik me pijnlijk bewust van een gevoel van onzichtbaarheid en eenzaamheid. De momenten dat ik probeerde dit te uiten, waren schaars omdat ze standaard eindigden met de melding dat ik overgevoelig was. Ik was boos, maar daaronder vooral verdrietig. Ik had het gevoel dat niemand begreep wat er in mij omging. Toen had ik de woorden niet. Nu wel.
De grootsheid van introvertie
Onze maatschappij geniet van extraverte mensen. Dit zijn de mensen die altijd volop in het leven lijken te staan, het middelpunt van elk feestje en de go-getters zijn. Het zijn de mensen die zich durven uit te spreken en die in sociale kringen helemaal tot hun recht komen. Het is dan ook niet gek dat we extravertie zien als een begeerlijke eigenschap. Wie wil er nu niet zelfverzekerd, sociaal, energiek en actiegericht zijn?
Ik ben zichtbaar… of toch niet?
Het vinden van een passend jaarthema is als een zoektocht. Soms moet je even een weg inslaan, om uiteindelijk erachter te komen dat het een doodlopend pad is en je weer terug naar de basis moet. Dit is wat er in 2017 gebeurde nadat ik besloot de weg in te slaan met het thema ‘Ik ben zichtbaar!’:
