Compliment

Het was een aantal jaar geleden… Ik merkte dat ik een tekort ervaarde. Een tekort aan vriendelijkheid en aandacht. Ik vroeg me af hoe het kwam dat de wereld zo hard was geworden. Waar ik naar verlangde was overvloed. Wat zou het mooi zijn als we meer zouden (glim)lachen naar elkaar! Als onze ogen wat meer zouden stralen!
Ik realiseerde me dat ik hierin een standpunt kon gaan innemen. Ik kon me afzijdig houden en me alleen maar bezighouden met de realisatie, of ik kon stappen nemen om te creëren waar ik naar verlangde. Ik koos voor het laatste.

Wat is jouw invloed?

Wanneer je om je heen kijkt, wat zou je dan graag anders willen zien? Meestal is dat iets wat je snel kunt beantwoorden. Ontevredenheid uiten kunnen we allemaal immers wel.
Het wordt echter anders als je je realiseert dat je invloed kunt uitoefenen op dat wat je om je heen ziet. In plaats van dat je jezelf afvraagt waarom iets zo is, kun je je ook de vraag stellen: Hoe kan dat anders? En wat kan ik doen om dat te veranderen?

Het verzamelen van glimlachen

Ik begon voorzichtig. Ik glimlachte naar willekeurige mensen op straat. Als ik in de rij bij de supermarkt stond, zocht ik naar iets waar ik iemand een compliment over kon geven. Dan glimlachte ik naar een oudere dame en zei: “Wat een mooie sjaal. Die kleur staat u heel goed.”
Daarna begon ik het op mijn werk te integreren. Ik schonk aandacht aan kinderen die geduldig wachtten, terwijl hun moeder of vader de factuur betaalde. Dit betekende dat ik een glimlach van het kind terugkreeg, maar ook van de ouder en vaak ook van een andere klant, die in de rij stond.

Van tekort naar overvloed

Het leuke is dat ik steeds creatiever werd met het verzinnen van manieren waarop ik meer overvloed kon ervaren. Waar sommige mensen mij bij voorbaat al wat af schrokken door hun norse houding, veranderde een compliment direct hun hele houding. In sommige gevallen kwam er een mooi gesprek uit voort en in andere situaties bleef het bij een korte woordenwisseling. Maar ik ervoer altijd een heerlijke nagloed door het besef dat ik iemands dag een beetje had opgevrolijkt.

Wij zijn de wereld

Tegenwoordig zie ik de wereld niet meer als koud en afstandelijk, maar zie ik een tekort aan liefde. Ik geloof niet dat de wereld koud en afstandelijk is. De reden? Omdat ík niet koud en afstandelijk ben. Wij als mensen vormen de wereld en elk van ons heeft iets moois te bieden. Jij ook, al vraag je je misschien af wat jij voor talent de wereld te bieden hebt. Speciaal voor jou en iedereen die geïnspireerd is geraakt om samen met mij zoveel mogelijk glimlachen te gaan verzamelen, heb ik een mooie uitdaging.

Begin rustig aan, geef een willekeurig iemand een complimentje. Al is het maar op een dag in de week. En bouw dat dan rustig op naar om de dag. En dan naar iedere dag. En als je echt de smaak te pakken hebt, meerdere keren per dag. Kijk wat het met jou en jouw omgeving doet. Laat vooral in de reacties weten wat het met je doet en deel je inzichten!  

_{Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.}