PDS, disbalans van het lichaam

Mijn lichaam en ik hebben een haat-liefde verhouding. Ik weet dat ik niet altijd goed voor haar heb gezorgd. Ik weet ook dat ik niet altijd goed heb geluisterd. Maar daar komt nu verandering in. Mijn lichaam is het zat. En ik voel het. Ik kan en wil het niet langer negeren. Er is een disbalans en het is mij om met liefde te kijken hoe we weer in balans kunnen komen. Dit is mijn verhaal…

Mijn lichaam geeft zoveel signalen…

Ik kan niet lang op mijn linkerzij liggen. Ik word beroerd en wanneer ik me terugdraai naar mijn rug, dan geeft mijn lichaam een vervelend, licht pijnlijk signaal af. Alsof mijn ingewanden met pijn en moeite weer terug op hun plek moeten rollen.
Mijn buik zet, vaak in de avonduren, op zonder duidelijke reden. Soms lijkt het alsof ik weer zwanger ben. Na een nachtje slapen is het weer normaal.
Ik heb vaak binnen een paar minuten na het eten heftige buikpijn, dat na een tijdje doortrekt naar de rug.
Mijn darmen maken soms zoveel lawaai dat ik het idee heb dat er een kudde dinosaurussen in mijn buik rondwaren. Deze geluiden komen vaak direct na heftige buikkrampen.
En laat ik maar niet beginnen over mijn stoelgang…

… maar ik begrijp ze niet

Ik loop al een tijd rond met deze klachten zonder echt duidelijk te hebben gekregen wat er nu aan de hand is. Er is geen pijl op te trekken.
Een voedselintolerantietest gaf me meer vragen dan antwoorden. Aardappelen en pasta stonden niet op de lijst, terwijl ik na een tijdje bij te hebben gehouden wat ik at, juist dat wél verwacht had. Er stond bijvoorbeeld zoete aardappel op, cranberry (veenbessen) en andijvie, terwijl ik daar nooit op leek te reageren.
Drie maanden koolhydraatarm eten hielp bij het afvallen, maar deed weinig voor de klachten. De onrust leek wat minder, maar weg was het niet.

Het onderzoek begint hier

Na wat speurwerk op het internet kwam al snel de term PDS voorbij, Prikkelbaar Darm Syndroom. Zoek je echter wat verder dan is de symptomenlijst zo lang en vaag, dat je je toch moet afvragen of het niet gewoon een soort verzamelhokje is voor ’eigenlijk weten we het niet‘. Zeker omdat er niets te vinden is over de oorzaak ervan.
Ik las dat een ontlasting onderzoek wellicht meer duidelijk kon geven over wat de oorzaak is. Een kijkje in mijn microbioom. Wellicht is er sprake van een overdaad aan bacteriën, is de afbraak van histamine niet goed omdat het DAO-enzym onvoldoende aanwezig is. Het waren allemaal termen waar ik nauwelijks iets over wist, maar mijn logica zegt dat het nooit kwaad kan het te laten onderzoeken.
Dus ik zat bij de huisarts vanochtend.

Geloof jij het?

Deze man hoorde mijn klachten aan en gaf aan geen onderzoek te kunnen doen op de eerder genoemde situaties. Alleen als ik groene of gele ontlasting had, dan kon hij een iFOB-test kunnen laten doen, maar dat was niet aan de orde. Ik had een spastische darm, al bestond die term eigenlijk niet. Mijn darmen waren prikkelbaar, duidelijk PDS, zei hij. En ja, dat ik niet op de linkerzij kon liggen, was omdat de darmen daar een kringeltje maakten.
Ontgoocheld en eigenlijk ook best boos kwam ik de spreekkamer weer uit. Ik had het gevoel neergezet te worden als een wappie, dankzij de opmerking: „als je gelooft in dit soort onderzoeken…“
’Gelooft‘? Het is toch verdraaid geen religie waar we het hier over hebben? Er is geen sprake van geloof, ik ben bezig uit te zoeken wat er aan de hand is.
“en ja, de darmen maken een kringeltje aan de linkerkant,“ mopperde ik tegen mijn partner, „maar dat doen ze aan de rechterkant ook!“.

PDS – Pech, Dus Symptoombestrijding

Ik voelde me niet gehoord en om eerlijk te zijn ook een beetje belachelijk gemaakt. Zeker omdat, toen ik doorvroeg, wat deze arts in zijn expertise dan wel kon aanbevelen, er direct richting medicatie werd gestuurd.
Niets ten nadele van medicatie, maar hoezo bieden we direct een behandeling aan, terwijl niet duidelijk is wat de oorzaak is? Waarom doen we aan symptoombestrijding, terwijl we – als we iets meer moeite ervoor doen – wellicht de daadwerkelijke oorzaak van het probleem kunnen vinden en daarmee ook veel meer zekerheid hebben dat wat we eraan kunnen doen, ook daadwerkelijk gaat helpen?
Het doet me denken aan een aflevering van de tekenfilmserie Ben en Holly, waarin Gaston het lieveheersbeestje een lekkend dak heeft. De elven zijn aan het boren om zijn hele huis en vinden de oplossing maar niet. En dan wanneer de koning zegt: ’zou je die steen niet over het gat kunnen leggen‘, wordt er geantwoord: ’met alle respect, koning, u heeft uw expertise, wij hebben die van ons.‘
Het zou een metafoor kunnen zijn van het gesprek dat ik met de huisarts had. 

Het onderzoek begint nu pas echt

Sinds wanneer is het vinden van een oorzaak om zodoende een passende oplossing te bieden de taak van de patiënt en niet van de arts?
Op de website van Prikkelbaar Darm Syndroom Belangenorganisatie staat dit:
‘Behandelingen waarvan bewezen is dat ze kunnen werken tegen PDS-klachten… […] Behandelingen werken echter nooit altijd en ze werken nooit bij iedereen. Er zijn ook altijd patiënten die er geen baat bij hebben. Elke PDS-patiënt is anders.‘
Dat stemt me eerlijkheidshalve niet echt gerust. Het maakt op z’n minst duidelijk dat ik de oorzaak wil weten van mijn klachten. Dus deze PDS-stempel die ik op me gedrukt heb gekregen, is hierbij niet het eindpunt, maar juist de start van het onderzoek.

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.