Duidelijk

Een aantal jaren terug hoorde ik voor het eerst van de term ‘high value’. Mijn definitie hiervan is dat je vanuit je kern reageert, met respect voor jezelf en voor anderen. Dit betekent dat je in elke situatie bekijkt hoe je het beste kunt reageren.

Ik realiseerde me dat ik veel op de automatische piloot deed, en hierdoor altijd achteraf pas merkte dat het me niet beviel waar ik terecht was gekomen. Ik zal toch zelf weer het stuur in handen moeten nemen, en beslissen of ik links of rechts wil gaan. Alleen dan kom ik verder in het leven en raak ik dat gevoel van machteloosheid kwijt, die ik vaak voel nadat het kwaad al was geschied.

Duidelijkheid

Vanuit mijn kern ben ik iemand die duidelijkheid prettig vind. Ik weet graag waar ik aan toe ben. Je kunt er allerlei theorieën op los laten, waarom dat zo is, maar eigenlijk boeit dat niet. Het maakt namelijk niets uit voor de uitkomst.

Ik geloof dat alles wat op je pad komt, er is om je verder te helpen. En als je die insteek hebt, is het ook niet verwonderlijk dat ik vaak geconfronteerd wordt met onduidelijkheid. Het is iets waar ik goed op kan oefenen hoe ik ‘high value’ kan reageren. Onduidelijkheid brengt namelijk spanning, een gevoel van onmacht, ontevredenheid en in veel situaties brengt het mijn zelfvertrouwen aan het wankelen. Ik doe aannames over het waarom, ik twijfel over de relatie met die ander, ik ben in gedachten al allerlei gesprekken aan het voeren over waarom deze situatie me niet bevalt. Kortom… zeker iets waar ik wat mee wil doen.

Knopen en communicatie

Laatst klikte het ineens. Het was alsof er een lichtknopje aan ging. Waar ik voorheen altijd het gesprek aan ging met iemand, waar ik me voorheen vaak gevangen voelde in mijn onmacht, merkte ik nu dat ik knopen kon doorhakken en ook vervolgstappen kon nemen waar ik die ander helemaal niet voor nodig had.

Het komt enkel terug op communicatie. Ik hou van duidelijkheid in communicatie, en als ik niet dat van die ander krijg, dan is het zaak dat ik me er in ieder geval aan hou. Dit betekent dus ook dat ik bijvoorbeeld besluit een alternatieve oplossing te gebruiken voor een probleem waar ik voorheen die ander voor nodig had. En dit betekent ook dat ik daarmee een signaal uit zend dat ik wel op mijn pootjes terecht kom. Ik heb de ander niet nodig.

Verantwoordelijk voor mijn eigen zaken.

Het is fijn als die ander er is, maar als ze dat niet kunnen zijn – om wat voor reden dan ook – dan ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen zaken. En soms is die alternatieve oplossing minder handig. Soms kost het meer geld of tijd om die oplossing te gebruiken, maar de boodschap is desalniettemin duidelijk. Dit is mijn standaard. Ik leg geen verwachtingen bij die ander neer, ik word niet boos, verdrietig of gestresst. Ik kies voor datgene wat voor mij werkt, los van wat de ander doet of laat. En die ander heeft dan vervolgens een eigen keuze te maken. Ze gaan hierin mee, of niet. Ik leg ze niets op. Alles goed en wel. We hebben allemaal onze sores. Soms hebben we geen tijd om te reageren. Soms lukt het ons niet om duidelijk te zijn. Ik heb alleen geen behoefte om hier een verhaal over te maken. Ik heb geen interesse om meer bezig te zijn met de reden waarom ik gek word van de onduidelijkheid. Soms is het nu eenmaal zo, en als je loslaat, dan ben je vrij om écht te kunnen kiezen voor geluk. ❤

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk. 

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.