‘Het gevoel dat je er niet toe doet en hoe je daarmee omgaat’

Er was eens een dame op leeftijd, die in de maanden voorafgaand kerst haar avonden vulde met het schrijven van kerstkaartjes. Maar liefst 400 stuks zou ze met de hand voorzien van de beste wensen. Maar liefst 400 stuks zou ze al haar mooiste woorden noteren om te laten weten hoe belangrijk de ontvanger voor haar was.

Toen Kerst voorbij was, telde ze de kaarten die ze had ontvangen. 250 stuks. Ze voelde zich verontwaardigd, verdrietig en nam zichzelf voor volgend jaar niet meer zoveel moeite ervoor te doen…

Herkenbaar?

Het gevoel dat het er niet toe heeft gedaan wat je met zoveel liefde bent gestart. Het idee dat mensen je niet zien staan, je niet waarderen voor wie je bent en wat je doet. Voor mij wel, en ik denk dat ik niet de enige ben.

Ben ik niet belangrijk genoeg voor je? is dan een gedachte die met regelmaat langskomt. Tot de dag van vandaag vind ik het lastig hiermee om te gaan. Ik ga vergelijken. Ik denk aan wat er is gebeurt. Ik denk aan wat er kan gebeuren. Het is volop onrust in mijn hoofd. Leven in het nu (wat ik altijd probeer te doen) is er niet meer bij. Ik weet dat het geen handige gedachten zijn. Ik weet ook dat ze niet waar (hoeven te) zijn want als ik even goed nadenk, herinner ik me altijd situaties waarin het tegendeel werd bewezen.

Hoe ga je ermee om?

Ik heb in het verleden de personen in kwestie wel eens hierop aangesproken. Gevraagd waarom ze doen of juist niet doen wat ze doen of niet doen. Aangegeven hoe het op me overkomt en wat ik juist van ze nodig heb.

Men reageert dan óf geschrokken: „Dat heb ik nooit zo bedoeld!“ met als vervolg een excuus: „Ik heb het gewoon echt druk gehad. Ik ben het vergeten.“ Óf men reageert verontwaardigd: „Hoe kun je dat nu zeggen? Je kent me toch langer dan vandaag? Dat zou ik nooit met die intentie doen!“ Beide zullen zich dan net zo voelen als ik: onbegrepen en alleen.

Het leren aangeven van je grenzen

Eén van de belangrijkste lessen in zelfliefde, is het aangeven van je grenzen. Je mag jezelf zijn. Je mag mensen laten weten wat je wel en wat je niet prettig vindt. In ruzies word je vaak geconfronteerd met vervelend gedrag. Overdrijven. Niet bij het onderwerp blijven. Schreeuwen of schelden. Manipuleren of kleineren. Agressie of geweld.

Jij bepaalt, net als de ander, wat je toestaat in de omgang met elkaar. Door voor jezelf op te komen, vind je je eigen kracht en daarnaast geef je ook de maatstaf aan: dit wordt wel en dit wordt niet geaccepteerd. Je leert de ander wat de consequenties zijn van het gedrag dat ze vertonen.

Wat werkt dan wel?

Er zijn verschillende dingen die je kunt doen.

• Je kunt naar binnen gaan, uitzoeken welke gedachten dit gevoel bij je veroorzaken en bewijs zoeken dat die gedachten niet waar zijn. Dat haalt de angel eruit, maar bij mij werkt dit alleen op de korte termijn. Ergens in de toekomst loop ik altijd weer tegen een vergelijkbare situatie aan, waarbij opnieuw dat pijnlijke gevoel getriggerd wordt.
• Laat het bij de ander. Er niets over zeggen. Wachten tot de ander alsnog over de brug komt. Ook dat werkt bij mij niet. Dat wachten wordt met de dag zwaarder, omdat mijn gedachten steeds hardnekkiger naar voren komen: „Zie je wel. Er gebeurt niets. Ik zei het toch! Je bent niet belangrijk genoeg voor hen.“ De angst dat ik het contact verlies, wordt ook steeds sterker.

Waar het op neerkomt is, is dit: Je zult zelf moeten ervaren wat wel en wat niet werkt.

Werken aan jezelf

Ik ben op zo’n moment maar met het gevoel. Ik probeer zoveel mogelijk lief te zijn voor dat kleine meisje in mij, dat zich niet gezien voelt. Ik droog haar tranen en knuffel haar in gedachten. Ik vertel haar dat ze er toe doet. Dat zij dit zelf bepaalt, en dat dit niet afhangt van wat ze ontvangt van de buitenwereld.

Het is nu eenmaal zo dat we ons vaak niet bewust zijn van onze toevoeging in iemands leven. Het is nu eenmaal zo dat we soms zo in ons eigen wereldje zitten, dat we ons niet realiseren of dat er simpelweg geen ruimte is om ons bezig te houden met de verwachtingen van de ander. En… het is ook nu eenmaal zo dat elk van ons liefde op een andere manier laat zien. Kijk daarom naar dat wat er wél is. Waardeer de ander, eventueel van een afstandje. Kies voor zelfliefde. Waardeer je eigen kracht. Blijf doen wat je doet. Niet omdat het om die ander gaat, maar omdat het jóu een goed gevoel geeft. Het helpt enorm bij het gelukkig zijn! 😉