Ik ben zichtbaar… of toch niet?

Elk jaar kies ik een jaarthema: iets waar ik mij dat jaar op ga focussen. Het vinden van een passend jaarthema is als een zoektocht. Soms moet je even een weg inslaan, om uiteindelijk erachter te komen dat het een doodlopend pad is en je weer terug naar de basis moet. Dit is wat er in 2017 gebeurde nadat ik besloot de weg in te slaan met het thema ‘Ik ben zichtbaar!’.

Wat is het juiste thema?

Voordat ik tot het juiste thema kon komen was er eerst een hoop twijfel.  Het thema werd uiteindelijk ‘Ik ben zichtbaar’, maar de weken erna was ik er nog niet gerust op en heb ik erover gesproken, nagedacht en heb ik het links laten liggen om andere opties te onderzoeken. En uiteindelijk ben ik weer uitgekomen bij dezelfde zin. ‘Ik ben zichtbaar.’ Die voelde goed, dus daar bleef ik bij. Wanneer je op zoek bent naar jouw jaarthema is het belangrijk om af te gaan op je gevoel. Wat heb je nodig? Waar wil je mee aan de slag? Zo kun je beter leren werken aan jezelf.

In de praktijk

Het is een ding om een jaarthema te kiezen en een tweede om er ook echt werk van te maken. Voor mij was het dus ook tijd dat ik ermee aan de slag ging.

Tijdens een etentje werd mij in de groep gevraagd hoe het ging. Ik had een moeilijke dag. Ik zat helemaal niet lekker in mijn vel. Die ochtend had ik gehuild, was ik boos geweest en begreep ik mezelf gewoon even niet meer. Die middag had ik ertegenop  gezien om de deur uit te gaan. Mijn pyjama zat zo lekker en de bank was mijn veilige haven.

Dus toen mij werd gevraagd hoe het ging, kon ik twee dingen doen. Ik kon volledig zichtbaar worden en zeggen dat het een moeilijke dag was geweest, of ik kon besluiten een masker voor te houden en te zeggen dat het prima ging.

Wat bedoel ik er eigenlijk mee?

Dit was de grootste uitdaging die ik tot zover had gekregen met betrekking tot mijn jaarthema. Nu terugkijkend was dit het moment waarop ik mijn jaarthema kon uitdiepen in hoe ik ‘m eigenlijk bedoelde.

Zichtbaar zijn betekent open, duidelijk, aanwezig. Dit kan zich uiten in je mond opentrekken op de momenten dat je dit wilt en dat je dit nodig acht. Dit kan betekenen dat je mensen aanspreekt op feestjes, dat je een sociaal dier bent dat van de ene tafel naar de andere tafel huppelt om gesprekken aan te knopen en visitekaartjes uit te delen.

Voor mij is dit thema echter niet gericht op de buitenwereld. Mijn thema gaat over mij. Zo noemde iemand mij ooit een kameleon; ik paste me aan elke situatie aan. Ik gaf haar helemaal gelijk. Ik kon mezelf vormen tot wat ik dacht dat op dat moment of bij die persoon gewenst was. Mijn ware vorm verdween in de achtergrond. Net als een kameleon. Als een kameleon stress heeft, verandert ‘ie van kleur. Als ik bang word, laat ik een andere ik zien. Het is een overlevingsstrategie als het ware. De vraag is alleen hoelang je kunt overleven in plaats van leven.

Hè bah, het werkt niet!

Terug naar het moment aan die tafel waarop men mij vroeg het met me ging. Ik voel me knudde. Ik wil hier niet zijn. Zo zichtbaar in mijn eigen ellendige gevoel. Ik vind het niet leuk.

Dit waren de woorden die in me opkwamen en die ik er liet zijn. Ik voelde ze even heel diep en ik was dankbaar dat ik me hiervan bewust was. Dit was hoe ik echt was. Ik was nu zichtbaar. Voor mij. Ik had voor mezelf het masker afgezet. Maar wat zeg ik tegen de groep hier tegenover me? Ik loog.

Of toch wel…?

Ik heb gezegd dat het prima met me ging. De hele wereld hoeft niet te weten hoe ik me voel; dat is enkel bestemd voor mezelf en – wanneer ik daarvoor kies – een paar echte vrienden. Mijn zichtbaarheid betekent niet dat ik mijn hart open en bloot heb liggen voor jan en alleman. Het is ook een stukje zelfliefde om jezelf zo te beschermen. 

Het was niet relevant hoe ik zou reageren, want de zichtbaarheid die op dat moment nodig was, was het stukje bewustzijn. De zichtbaarheid ging om het zichtbaar zijn voor mezelf. Zo vaak deed ik alsof alles goed ging, en deed ik intern er alles aan om dat ook te geloven. Nu niet. Nu voelde ik me knudde, en liet ik het er zijn. Gigantische stap vooruit, en ik ben er dankbaar voor.

Wanneer je aan de slag gaat met jouw jaarthema is het daarom belangrijk om voor jezelf te bedenken wat je wil bereiken. Dit hoeven geen grote dingen te zijn, want elke stap helpt je vooruit. Wees niet te kritisch op jezelf en luister naar je gevoel. Alleen zo kun je je ware grootse ik naar boven halen. Lief zijn voor jezelf is belangrijk.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Heb jij ooit met een jaarthema gewerkt? Hoe ging dat? Of ben je nog plannen aan het maken? Laat het mij weten!