De kracht van ontspannen kiezen

Al een tijdje sta ik voor een keuze. Een moeilijke keuze. Ik sta stil op een T-splitsing. Linksaf of rechtsaf? Beide keuzes hebben voor- en nadelen. Ik durf niet. Ik voel me onzeker. Onrustig. Het voelt als dat beide kanten mij nergens gaan brengen, en toch… hier blijven staan voelt ook niet prettig. Hoe kan ik ontspannen kiezen?

Wat als ik linksaf ga?

Ga ik linksaf, dan ga ik verder op een pad dat ik deels al ken. Ik heb dezelfde groep mensen om me heen. Ik heb taken te doen, die ik eerder heb gedaan. Linksaf is een uitdaging, omdat dit pad nu anders aanvoelt. Ik wil het pad veranderen, of in ieder geval het pad met een andere bril bekijken. Maar… is dat niet hetzelfde als niet willen zien hoe het pad er eigenlijk echt uit ziet?

Of toch rechtsaf?

Dan rechtsaf.. hier ben ik nog niet eerder geweest. Ik kan niet ver voor uit kijken. Ik weet dus niet of het een fijn pad is. Het is nieuw en onbekend. Het is een pad dat mij verder kan brengen. Maar het kan ook doodlopend zijn. En moet ik dan weer terug? Is het dan verspilde tijd geweest?

Nee. Het heeft me in ieder geval iets geleerd. Dus verspild is het niet. Maar brengt het me dichter bij mijn droom? Wat als ik niet weet wat die droom is? Hoe kan ik een goede keuze maken?

Wikken..

Ik weet dat ik rechtsaf zou moeten gaan. Een nieuw pad op moet lopen. Dat wil ik ook. Maar ik durf niet. Wat nou als…? En ga ik rechtsaf, hoe lang duurt het dan voordat ik weer keuzes moet maken? Het voelt alsof dit pad weleens in tientallen paden kan uiteenvallen. En dan wat?

Maar ik heb nog niet eens gekozen! Ik sta hier tandenknarsend nog steeds op die t-splitsing. Wil ik terug naar hoe het was? Nee. Het lijkt haast alsof de keuze is gemaakt.

..en wegen

En toch zet ik een voet naar links. Ik vertel mezelf dat ik het anders ga doen dit keer. Als alles hetzelfde blijft, alleen ik verander, dan kan het niet anders, dan dat het anders gaat lopen.

Maar wil ik dat wel? Is dat niet gewoon een kwestie van kop in het zand en niet onder ogen willen komen, dat linksaf vragen is om meer ellende. Dat pad heb ik al gelopen. Dat pad vond ik niet leuk. En ik kan nu mijn voeten anders neer zetten, maar het pad blijft hetzelfde.

Wat is de juiste keuze?

Waar het op neer komt, is dat er één vraag is, die ik tot zover nog niet onder ogen heb willen komen. Eén vraag, die mij glashard duidelijk maakt, welke keuze de juiste is.

Welk pad gééft me energie?

Linksaf kost me energie. Ik ken het en het kost energie om het pad te veranderen. Rechtsaf ken ik niet. Het is spannend, maar de mogelijkheden zijn er. Het kan tegenvallen, maar het kan ook zeker fantastisch zijn.

Dus ik stop met denken. Ik begin te voelen. Ik neem de tijd, want mijn gedachten laten me niet direct met rust. Gedachten over moeten, haast, gedoe. Maar ik schenk er geen aandacht aan. Ik sluit mijn ogen en wacht. Het antwoord zit in mij. Er is geen haast, geen gedoe, geen moeten. Er is alleen het antwoord dat tot mij wil komen. Ik neem het liefdevol aan.

Ik denk dat dat is wat belangrijk is bij het maken van keuzes: minder denken en meer voelen. Wat wil je écht? Vaak weet je het van binnen wel maar blokkeren je gedachten dit gevoel. Dit zorgt ervoor dat je luistert naar je zorgen in plaats van naar je wensen. Dit zorgt voor een conflict en conflicten zorgen voor stress. Wil je ontspannen een keuze maken? Luister dan naar je gevoel, naar je innerlijke zelf. Zij weet precies wat je wilt.

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.