Lief mens…

Lief mens,

Gek om de brief zo te beginnen, want ik realiseer me dat ik de woorden aan jou richt, maar ook aan mijzelf. Ik vind het namelijk tijd om iets aan jou te schrijven. En aan mijzelf.

Ik ben onder de indruk van je. De laatste tijd lees ik veel over jou en wat jou bezig houdt. Dan hoor ik hoe je je gevoelsleven met woorden beschrijft. Dan zie ik je acties en reacties als gevolg op wat er in de wereld gebeurt en dat is behoorlijk ingrijpend.

Lief mens, je bent zo prachtig complex. Je inspireert en je verwarmt. Je geeft liefde, leiding en… leven. Je bent sterk. Mooi. Divers. Je bent man, vrouw en kind. Je bent eigenlijk alles en dat allemaal in jou.

In al jouw complexheid, is het soms moeilijk om je te begrijpen. Het verwart me als je harde woorden gebruikt, omdat ik niet altijd snap wat je motivatie daarvoor is. En anderen met mij. Jouw opmerkingen worden dan op een negatieve manier geïnterpreteerd en voordat we er erg in hebben ontstaat er een discussie. Twee kampen. We trekken dingen volledig uit hun context. Er worden aannames gedaan. Er wordt beschuldigd. We doen elkaar pijn.

In de puurste vorm zijn we liefde.

Ik geloof dat negativiteit en haat niet onderdeel zijn van wie jij in je puurste vorm bent. Dat geloof ik, omdat ik dat zelf ook niet ben. In mijn puurste vorm ben ik liefde. En dat ben jij ook. Ik geloof ook in de realiteit van angst en verdriet. De realiteit van pijn. En de reacties die jij geeft op andermans’ woorden, zijn hier ook mee vervuild. Wat klinkt dat negatief he, ‘vervuild’. Maar eigenlijk is dat wel het juiste woord. Angst, verdriet en pijn vervuilen onze kijk op de wereld. Als dit wordt uitvergroot door onszelf, dan creëren we duistere gevoelens. Reageren we op basis van die duistere gevoelens, dan creëren we nog meer angst, verdriet en pijn.

Als jij, lief mens, een keuze maakt, die vele mensen pijn doet, dan doe je mij daarmee pijn. Dit is iets wat ik heel moeilijk kan begrijpen. En ik worstel ermee of ik het wel wil begrijpen. Wat kan zo’n beslissing goedpraten? Niets, denk ik dan. En toch probeer ik de mens te zien, die zich achter zijn daad verschuilt. Nee, mens, je bent geen duivel of minder mens voor mij. Je doet mij pijn, maar ik doe jou soms ook pijn. En ik denk niet in gradaties. Jouw pijn is niet meer of minder erg dan mijn pijn. Mijn verdriet is niet meer of minder erg dan jouw verdriet.

Pijn aandoen bij een ander is jezelf pijn aandoen

Het meest trieste is nog wel, dat door een ander pijn te doen, je jezelf ook pijn doet. Jouw pijn is mijn pijn. Mijn verdriet is jouw verdriet. Dat is een besef, een concept, dat steeds meer en meer in ons bewustzijn verschijnt. We leren nog zoveel over onszelf, lief mens. In sommige momenten kunnen we zo onschuldig en naïef zijn. We maken dan keuzes, zonder dat we overzien wat de consequenties zijn. Of we zien de mogelijke consequenties wel, maar we slaan als een tegendraadse puber onze armen over elkaar heen en zeggen dat ‘anderen zich maar aan moeten passen.’ We verwijten elkaar dingen, maar als we heel eerlijk naar onszelf kijken, snappen we vaak best wel waarom er hakken in het zand worden gezet. We zeggen soms het één maar doen het ander. Natuurlijk maakt dat onze medemens verward, en soms ook boos.

Nieuwjaarswens

Mijn wens voor het nieuwe jaar is dat we vaker de weg naar elkaar zullen vinden. Dat we vaker de keuze zullen maken voor begrip, ook al vinden we het moeilijk. Mijn wens is dat we stilstaan bij elkaars pijn, en misschien nog wel meer dat we stilstaan bij elkaars liefde. 
Je bent zo geweldig, lief mens, en je betekent zoveel voor mij. Daarom wil ik je iets geven. Het is kostbaar en het is breekbaar, maar ik wil dat je het krijgt. Het is ingepakt, net als een echt cadeau. Je ziet eerst niet wat het is. Maar als je het openmaakt, dan hoop ik dat je glimlacht. Het is mijn vertrouwen. En ooit hoop ik het van jou terug te mogen krijgen.

_{Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.}

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.