Lijstjes

Vandaag ga je er vroeg uit.
Vandaag ga je naar de sportschool.
Ga je stofzuigen.
Ga je naar buiten.
Je rekeningen betalen.
Uitzoeken hoe je verhaal verder gaat.
Dat blog schrijven.
Drink water, water, water!
Vandaag ga je onderzoeken hoe je je kunt ontspannen…

Yup… je leest het goed. Dit is het lijstje van de perfectionist in mij. Degene die altijd lijstjes bij houdt. En dan heb ik het niet over de ‘te doen’-lijstjes, of de ‘verlang’-lijstjes, maar dan bedoel ik de ongeschreven lijstjes, beter gezegd de ongeschreven regels waar aan ik me heb te houden…

Twijfel en angst

Al een paar weken wil ik een volgende stap zetten richting een doel van mij, maar dat lukt me op de één of andere manier niet. Dit onderdeel van mijn lijstje wordt groter, vetgedrukt en met uitroeptekens voorzien, maar toch wil het niet lukken. Het lijkt alsof ik me zelfs eerder verstop voor die taak, dan dat ik ‘m maar gewoon doe. Ik ga twijfelen… misschien wil ik het doel wel helemaal niet halen. En daar zit nu juist net het probleem!

Zelfsabotage

Door de krampachtigheid waarmee ik probeer mijn doelen te bereiken, saboteer ik mezelf ook. Ik wil het, ik heb besloten ervoor te gaan, ik heb alle beren op de weg liefdevol geaaid en gezegd dat ik niet bang voor ze ben, en nu er niets meer tussen mij en mijn doel staat… Besluit ik zelf er tussen te komen! Of beter gezegd: mijn angst.

Want… wat als het lukt? Wat als ik iets zou krijgen wat mijn hartje begeert? Wat als ik dat allemaal zelf in de hand heb, en niets, maar dan ook helemaal niets me in de weg staat om mijn doel te bereiken?

Nogal beangstigend, niet waar?

Ja, zo op het eerste oog KLINKT het allemaal geweldig, en natuurlijk wil je je doel halen, en wil je dat krijgen wat je hartje begeert. Ook ik verlang daarnaar, en tegelijk is het iets engs, want wat als je daar bent gekomen, bij de finish, je hebt het gehaald… en dan?
Wat als het tegenvalt? Geen probleem, dan verzin je een nieuw doel, en kun je opnieuw de moeilijke weg kiezen om daar te komen.
Maar wat als je het zo geweldig is, en je dan niets meer te wensen hebt? Tjee, dan zou je niet anders dan gelukkig moeten zijn… Kan dat? Bestaat dat?

Zo maar even wat willekeurige, verwarrende gedachten die mij bezig houden. Het heeft me in ieder geval wel doen beseffen dat dit hele circus van vage, irrationele, bespottelijke en ronduit klein houdende gedachten mij totaal niet helpen. Nee, in feite werken ze juist met man en macht tegen mij.

Besluiten

Het enige dat ik hoef te doen, is besluiten. Ik kan besluiten om gelukkig te zijn in het hier en nu. Met alle verlangens naar het krijgen wat mijn hartje begeert, maar ook in de ontspannenheid dat – of het doel nu wel of niet in mijn toekomst de waarheid wordt – ik goed ben zoals ik ben.

We denken altijd dat we eerst ziek moeten zijn, voordat we beter kunnen worden. We denken dat er eerst iets mis met ons moet zijn, zodat er ruimte is om te groeien*. We zijn goed zoals we zijn. We zijn goed OMDAT we er zijn. ❤

* inspirerende woorden gehoord tijdens het superrelatieweekend een aantal weken geleden.

 

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.