Nature Quest (deel 1)

Het begon op een vrijdag. Een week voorafgaand. Ik begon met mijn koffiemomentjes te stoppen. Toch wel met wat pijn in mijn hart. Ik startte met groene thee drinken. Meestal zonder suiker, een enkele keer toch met een zakje zoetheid. Ik liet vlees staan. Ik nam nog een dag wat vis en daarna richtte ik me op groente als hoofdingrediënt van de maaltijd. Aardappelen nam ik al geruime tijd niet meer, omdat ik daar toch best vaak last van had nadien. Ik smeerde mijn broodjes met groentespread, en – omdat ik toch wel iets wilde smokkelen – leverworst. En ik dronk water, veel water. Voor mijn doen dan, want meer dan een liter per dag zal het niet geweest zijn.

Natuurhuisje

Waarom deze ommezwaai in het eten? Ik bereidde me voor op de Nature Quest. Gebruikelijk zit je tijdens een Nature Quest een of meerdere dagen in het bos, maar dat is niet aan mij besteed. Ik heb vroeger vaak genoeg gekampeerd, en na de eendaagse Nature Quest vorig jaar wist ik dat ik het anders wilde doen. Dit was mijn variant: ik heb een natuurhuisje geboekt. Een prachtige klein houthakkershuisje, dat uitkijkt over een groots veld vol met bloemen. De wilde pony’s liepen vlakbij. Hoewel het onderdeel uitmaakte van een camping stond dit huisje ver genoeg bij de andere huisjes vandaan. Zo zou het echt een natuur-ervaring zijn.

Elk voordeel hep zijn nadeel

Na een week voorbereiden was het zover. Ik werd door mijn zus naar de locatie gebracht. Het huisje had meer faciliteiten dan ik nodig had, en ik was vastbesloten om me er niet door af te laten leiden. Na het afscheid heb ik me zo warm mogelijk aangekleed en ben ik op de veranda gaan zitten. Uitkijkend over de weide. Elk voordeel heb zijn nadeel bleek mijn eerste inzicht. Want de pony’s waren er veelvuldig, met maar liefst acht dartelende veulentjes. Het nadeel was dat zij de bloemen in de weide al volledig hadden verorberd. Nou ja, dan maar genieten van het uitgestrekte groen. Aan beide kanten van de weide stonden hoge bomen. Hun bladeren ritselden door de toenemende wind. Het deed me denken aan een staande ovatie en ik glimlachte.

Zonsondergang 

Ik had besloten te blijven zitten totdat het donker werd. Ik zag de zon ondergaan en was verrast hoe lang het daarna nog licht bleef. Langzamerhand begon ik steeds vaker te gapen en ik trok mijn benen naar mijn lichaam. Ik verkleumde wat en gooide mijn grote, heerlijke sjaal over mijn benen, en knoopte mijn jas nog wat verder dicht. De wind bleef aanhouden en links van me hoorde ik geregeld wat gekraak. Was het een boom, die zich tegen de wind verzette? Of was het een specht. Want het geluid leek niet gelijk te lopen met de volhardende wind.

Tijd om te gaan slapen

Ik besloot toch maar naar binnen te gaan. Ergens wist ik dat de zon rond tien uur onder zou gaan en ik zat er nog een aardige tijd nadien. Geen wonder dat ik moe begon te worden. Ik maakte me klaar voor mijn eerste nacht. Eerst even een toiletbezoek en daar bleek er geen toiletpapier meer te zijn. Toch meer een kampeerervaring dan ik dacht, grinnikte ik, en ik pakte mijn zakdoeken. Hier zou ik het mee gaan doen de komende dagen. Geen probleem, ik kan best denken in oplossingen. 

Er waren twee bedden met beide een vrij dun dekbed erover. Als koukleum was ik dankbaar voor het tweede dekbed. Ik had een pyjama met lange mouwen meegenomen, maar ondanks al deze voorbereidingen heb ik het erg koud gehad die nacht. Ik trok mijn benen naar mijn borst en het dekbed zover ik kon over mijn oren. En toen wachtte ik. Tot de slaap zou komen.

Wordt vervolgd in blog Nature Quest 2.

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk. 

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.