Overgewicht

“Ik koop geen salade voor je. Als je gras wilt eten, dan ga je maar buiten in de tuin grazen”

“Waarom geef je geld uit om te sporten? Je kunt toch ook de afwas doen of gaan stofzuigen.”

Zo maar even twee opmerkingen die een vrouw naar haar hoofd geslingerd kreeg. En wie zei het? Haar echtgenoot.

Deze echtgenoot houdt van dikke vrouwen. Tien jaar geleden was ze een blije dikke vrouw. Ze was de dikste vrouw die hij ooit had gezien en in zijn ogen ‘de koningin’ van de dikke vrouwen. En dus trouwde hij haar.

Deze man geeft ook toe dat hij niet met haar zou zijn getrouwd als hij toen had geweten dat ze nu bijna niets meer zou kunnen doen door haar overgewicht.

Nu is haar gewicht van dusdanige proporties dat ze kan sterven voordat haar negenjarige dochter de pubertijd bereikt. Dit is een serieuze zaak. Zij ziet dat in. Zij beseft dat ze meer moet doen, dus laat ze een maagverkleining doen. En daarna gaat ze door met diëten en gaat ze aan de slag met een personal trainer. Beetje bij beetje verliest ze gewicht. Ze kan steeds meer doen met haar dochter, en dit geeft haar de kracht om door te gaan. Ze legt zich neer bij het feit dat haar man haar niet steunt. Ze beseft dat ze aan haar relatie moet werken, maar niet nu. Ze kan maar één grote verandering per keer aan. Nu moet ze zich eerst richten op haar gewichtsverlies.

Redenen

Hier zien we twee mensen, die allebei lijden. We begrijpen haar heel goed en we hopen dat ze het gaat redden. We begrijpen hem wellicht helemaal niet, maar ook hij heeft zijn redenen waarom hij zegt wat hij zegt en doet wat hij doet. Hij ziet zijn vrouw veranderen en dit wil hij niet. Waarom niet, dat weten we niet.

Mensen zijn niet van nature rotzakken. Mensen gedragen zich echter wel soms als rotzakken. En daar spelen tv-programma’s heel handig op in. De kijker wordt gestuurd in het steunen van haar en het walgen van hem. Je kunt niet anders dan verontwaardiging voelen bij dergelijke ongepaste opmerkingen van zijn kant. Erg eerlijk is dat echter niet, want er wordt amper ingegaan op zijn kant van het verhaal.

Sensatie zoeken

En dat is in het kort de akelige kant van de media. Sensatie zoeken. Emoties sturen. Alles om de kijker vast te houden, zodat er over gepraat wordt. En alles dus uiteindelijk voor de kijkcijfers. De menselijkheid is weg. Als kijker wordt je vergiftigd met negatieve gevoelens over het huwelijk, over mannen. En dan hebben we het over één tv-programma.

Ik wil daar niet aan meewerken. Ik wil het huwelijk zien als een verbond tussen twee mensen die samen door het leven willen gaan, die van elkaar houden, die willen dat de ander het goed doet, die samen willen groeien. Mannen zijn voor mij vriendelijk, attent, actiegericht, sterk.

Dat neemt niet weg dat sommige huwelijken niet werken, en dat sommige partners niet goed voor elkaar zijn.

Focus

Ik weet dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is, maar ik kies ervoor om mijn focus te leggen op wat goed is, en op wat beter kan. Ik kies ervoor omdat ik uiteindelijk bepaal of mijn wereld donker en negatief is, of juist positief en schitterend!

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.