Precies goed

Soms overkomt je iets, wat je niet verwacht. Iets dat een vervelend gevoel achter laat. De eerste keer dat dat gebeurt, negeer je het. Je redeneert het weg. En dan gebeurt het opnieuw. De situatie is anders, de mensen met wie je dit mee maakt zijn anders, maar het gevoel is hetzelfde. Dit keer is het moeilijker te negeren. Je laat het even inzinken.

En uiteindelijk weet je het opnieuw weg te redeneren. De derde keer dat het gebeurt, is meestal de situatie waarin je een sterke emotie ervaart, die je niet helemaal kunt plaatsen. ‘Nee’, zegt je hoofd, ‘het is geen leuke ontwikkeling, maar moet je daar nu om huilen of boos om worden?’ Dat is bij mij vaak het moment dat ik het lijntje naar binnen afkap. Dat ik dat stemmetje dat haar emoties probeert te uiten, monddood maak met de venijnige woorden: ‘stel je niet aan’.

Het is waar…. voor jou

Mensen zeggen weleens: ‘ik voel het zo, dus is het zo’. Dit is waar en tegelijkertijd is het niet waar. Als je iets voelt, dan is het waar… voor jou. Op dat moment dat de emotie het oppervlak bereikt en jij je bewust bent hiervan, dan voelt het als deel van jou.  Dat is wat je weet. Dat is jouw perceptie. Dat is niet zoals iedereen het ervaart. Iedereen reageert immers anders op eenzelfde voorval.

Maar ik geloof dat je niet je emoties bent. Je bent veel méér. Emoties ontstaan door gedachten. Vaak zijn we ons niet eens bewust van die gedachten; die blijven onder water. De emotie is wat boven komt, en we identificeren onszelf daarmee. De gedachte is wat in ons onderbewuste blijft zitten, maar daar zit wel de kern van wat we voelen.

De situatie die ik eerder beschreef, maakte dat ik me teleurgesteld voelde. Geïrriteerd. En ook wel wat verdrietig.

Deze negatieve gevoelens kan ik niet veranderen en dat hoeft ook niet. Ze zijn er namelijk om aan mij duidelijk te maken dat er een onderliggende gedachte is waar ik last van hebt. En nu ik weet wat die onderliggende gedachte is, kan ik daar mee aan de slag.

Want gevoelens die je alleen maar pijn brengen, daar kies ik niet voor.

Gedachten

De gedachten die ik had, gingen een stukje verder. Ik ben niet belangrijk (voor hen). Ik ben niet goed genoeg (voor hen).

Ik heb met opzet ‘voor hen’ tussen haakjes gezet, want het gaat namelijk niet om ‘hen’. ‘Zij’ zijn degene die deze gedachten triggeren bij mij, maar de gedachte zat er al. En om dat te realiseren… dat doet pijn.

Als het toestaan van bepaalde gedachten (over jezelf) je alleen maar pijn brengt, woede, irritatie, verdriet, teleurstelling, kies je dan niet ook voor die pijn? Ik denk van wel. En dus daag ik die gedachten uit. 

‘Ik ben niet belangrijk’? Wie zegt dat, wie bepaalt dat?

‘Ik ben niet goed genoeg’? Voor wie niet? En maakt het uit als ik nu een naam van iemand anders (dan ik zelf) benoem?

Wat als iemand anders mij niet belangrijk vindt, of mij niet goed genoeg vindt? Zou dit voor mij uit moeten maken, in de mate dat ik anders naar mezelf zou moeten gaan kijken? Dat ik dat zou moeten laten meewegen in het beoordelen van wie ik ben als mens?

Nou… nee!

Vind ik mezelf belangrijk?

Maar… wat als ik mezelf niet belangrijk vind? Wat als ik mezelf niet goed genoeg vind? Want eigenlijk is dat waar het op neer komt… onder al die lagen van gevoelens, al die lagen van gedachten. Dat is een kerngedachte, die er al heel lang zit, en waar ik me ook al even bewust van ben. Hoe ik hiermee om moet gaan, zodat het weggaat, weet ik niet. Misschien gaat het niet weg.

Overwinningen

Maar hoe dan ook… het definieert mij niet. Ik ga ook zeker niet bij de pakken neer zitten omdat ik me soms zo klein voel. Ik overwin het keer op keer.

Ik denk dan aan alle grote en kleine overwinningen, de liefde die ik kan geven en mag ontvangen. Ik denk aan de momenten die ik waardeer wie ik ben, door wat ik zeg en soms ook door wat ik voor me hou. Ik denk dan aan hoe dapper ik soms ben en dat ik doorzet op momenten dat ik het liefst wil opgeven. En ik denk dat aan het grotere plaatje, namelijk: ik ben hier nu. Ik ben voor velen niet belangrijk; ze kennen me niet eens. Maar voor mij…? Voor mij ben ik alles. Want zonder mij, zou ik er niet zijn. Dan zou ik niet leven, niet kunnen voelen, niet kunnen denken en niet kunnen ervaren. En als je het zo bekijkt, dan ben ik niet alleen goed genoeg, maar dan ben ik MEER dan goed genoeg! Dan ben ik… precies… goed…

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.