‘Maak jij vaak ruzie? Hoe je daar met één simpele tip mee kunt stoppen’

Ruzie. Het is een woord waar ik een naar gevoel bij heb. Het brengt associaties naar boven van schreeuwen, schelden en losse handjes. Maar ruzie hoort erbij. Het is zelfs goed voor je relatie. Dat las ik laatst in een Social media bericht van een organisatie dat zich richt op gelukkig zijn en persoonlijke groei. ‘Ruzies zijn best lekker. Ze werken verhelderend.‘ Ik kreeg een beetje kortsluiting, want hoe kon ruzie nu horen bij een gelukkiger leven?

Ik voel me onveilig

In mijn jonge jaren heb ik te maken gehad met dominante persoonlijkheden. Als zij iets wilden, dan werd er geen tegengeluid geduld. Dan moest het gewoon gebeuren, ’omdat zij het zeiden.‘ Deed je het niet, dan ging het volume omhoog. Gaf je een weerwoord, dan werd je linea recta weer rechtgezet. Soms met woorden, soms met daden.

Dit maakte dat ik me tijdens mijn jeugd en jongvolwassen tijd vaak onveilig heb gevoeld. Het niet weten hoe er zou worden gereageerd, maakte me onzeker en angstig. Ik leerde conflictvermijdend te handelen om daarmee de pijnlijke gevolgen van een escalatie te voorkomen.

Discussie versus ruzie

Nu kan het lijken alsof ik overgevoelig ben geworden door wat ik heb meegemaakt, maar ik kan je met een gerust hart zeggen dat dat niet het geval is. Ik kan het prima oneens zijn met mensen. Een discussie op z’n tijd is best lekker. Ferm voor je mening uitkomen, standvastig zijn in hoe je de dingen ziet, is iets heel anders dan ruzie maken. Discussies zijn respectvol en bevorderen groei. Ruzies gaat over pijn en ego. Dat is ook waarom ik dus niet sta achter het idee dat ruziemaken ’lekker’ is.

Het leren aangeven van je grenzen

Eén van de belangrijkste lessen in zelfliefde, is het aangeven van je grenzen. Je mag jezelf zijn. Je mag mensen laten weten wat je wel en wat je niet prettig vindt. In ruzies word je vaak geconfronteerd met vervelend gedrag. Overdrijven. Niet bij het onderwerp blijven. Schreeuwen of schelden. Manipuleren of kleineren. Agressie of geweld.

Jij bepaalt, net als de ander, wat je toestaat in de omgang met elkaar. Door voor jezelf op te komen, vind je je eigen kracht en daarnaast geef je ook de maatstaf aan: dit wordt wel en dit wordt niet geaccepteerd. Je leert de ander wat de consequenties zijn van het gedrag dat ze vertonen.

Hoe uit je je emoties?

Ruzies kunnen zeer doen, maar die pijn ontstaat niet op dat moment. Die pijn zat er al, en komt nu naar buiten. Hoe kun je die pijn nou het beste uiten? Niet door jezelf in te houden, maar door juist los te laten. Doe dit bij iemand die daarop is voorbereid, die begrijpt dat wat je uit niet gaat over hén als persoon, maar over wat je mist, wat jou verdriet doet, waar je naar verlangt en wat je frustreert. Zo iemand hebben we alleen niet altijd direct paraat.

Kijk naar jezelf

Probeer eens het volgende: Als je wilt schreeuwen, schreeuw dan tegen je spiegelbeeld. Kijk jezelf in de ogen, terwijl je je voorstelt dat je naar de ander kijkt. Gooi alles eruit wat er in je op komt. Schreeuw, scheld, vloek en tier. Zie wat het met je doet om deze emoties te voelen. Vaak is datgene wat je dwars zit, iets wat je zelf ook moet horen. Alle pijn wordt nu door jou gezien, zonder dat het wordt bedolven onder de reactie van de ander.

Grote kans dat de spanning in je lichaam is verminderd. Als je de ander nog iets te zeggen hebt, raak je niet zo snel meer verstrikt in een knallende ruzie, omdat je nu op een productieve manier woorden weet te geven aan het probleem dat tussen jullie is ontstaan. Zo ontstaat er ruimte voor jou én de ander en kunnen jullie samen op zoek naar een oplossing.