Verlangen

Een bijzonder moment als je ontdekt wat je verlangen is. Je hart gaat er sneller van kloppen en je voelt dat de energie door je lichaam stroomt. Je beseft dat dit is wat je wilt gaan doen. Hier wordt je blij van. En dus ga je bedenken hoe je het verlangen kunt omzetten naar een actieplan. Hoe wordt jouw wens werkelijkheid?

Aan de slag gaan met de dertien stappen zoals David en Arjan in hun boek 365 dagen succesvol benoemen, is leuk, spannend, en bij tijden ook best wel confronterend. Het begin was makkelijk voor mij. Ik ontdekte mijn verlangen. Ik ontdekte waar ik van droomde, en ik begon uit te zoeken hoe ik die droom werkelijkheid kon maken. Welke stappen ik daarvoor wilde gaan zetten. Ik had een actieplan.

En toen werd het tijd om over te gaan tot actie, en ineens bekroop me een beklemmend gevoel. Het was niet zozeer een vraag, maar meer een statement van binnen in mij. “Jij wilt dit helemaal niet.” Heel hard was de stemmetje niet, maar oh, wat kwam die hard bij mij binnen.

Geblokkeerd

Hier stond ik met al het huiswerk achter de rug, nu niet meer dromen, maar gaan doen, en ik blokkeerde volledig. Vragen begonnen in rap tempo mijn bewustzijn binnen te komen. “Hoezo wil ik dit niet? Heb ik het me verbeeld? Was het gevoel dat ik ervaarde dan toch niet echt? Probeer ik mijn echte verlangen te ontwijken, en kies ik voor een weg die minder groots is? Veiliger wellicht? Wat als mijn echte verlangen veel groter was… te groot misschien? Misschien durfde ik het wel niet eens onder ogen te komen en hield ik me nu gewoon bezig met een vervanging…

Gisteren heb ik de term ‘belemmerende overtuiging’ geleerd. Dit is die gedachte, dat stemmetje in je hoofd, dat aldoor maar weer terug komt. Zo vaak dat je bent gaan geloven wat dat stemmetje te zeggen heeft.
En gisteren heb ik ook ontdekt wat dit stemmetje eigenlijk tegen mij zegt.

“Ik krijg nooit datgene waar ik het meest naar verlang.”

Toen kregen we de vraag: “Wat betekent het voor je als je die gedachte gelooft?”

Dat betekent dat het er niet toe doet wat ik verlang, dat het niet uitmaakt of ik er wel of niet stappen naar toe zet. Dat betekent dat ik doelloos kan leven, omdat het hebben van een doel geen zin heeft. Het hebben van een verlangen is zinloos. En daarmee is mijn leven zinloos.

Ho, wacht, stop! ❤

Dit is een gedachte. Niets meer en niets minder. Net als dat ik nu denk aan een roze olifant in mijn woonkamer. En nu een dinosaurus in mijn voortuin. Net als dat ik nooit krijg waar ik het meest naar verlang. Maar is deze gedachte waar? Is deze gedachte echt waar?

Geloof jij jouw gedachten?

De realisatie dat ik deze gedachte geloofde, was hartverscheurend. Ik heb intens hard gehuild. Maar ik ben niet alleen. Met mij waren er vele anderen, die allemaal in eenzelfde soort bewoordingen tot de conclusie kwamen dat hun overtuiging was dat zij niet goed genoeg waren.

De grootste doorbraak kwam echter toen de vraag werd gesteld: “Wie bepaalt dat? Wie bepaalt dat jij niet goed genoeg bent?”

En het antwoord daarop is zowel verlossend als verlammend.

Ikzelf.

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk.