Wachten

Wachten kan iets moois zijn. Het vooruitzicht van iets fijns. Je zit op het treinstation, kijkend naar de klok, die boven je hangt, en dan weer naar het lege spoor voor je. Je fantaseert hoe het zal zijn als hij straks uit de trein stapt. Het oogcontact, en je vliegt hem in de armen. Wat heb je hem gemist!

Wachten kan ook zenuwslopend zijn. De onzekerheid of de toekomst goed of slecht nieuws zal brengen. In het ziekenhuis, terwijl een geliefde wordt geopereerd. Dan denk je liever niet aan de uitkomst, aan het moment dat je de arts naar je toe ziet komen. Want er zijn altijd scenario’s, waarin je hart in vele stukjes breekt als je de blik in de ogen van de arts herkent.

Confronterend

Wachten kan confronterend zijn; je maakt kennis met je eigen ongeduld, je frustratie over je onzekerheid. Je gedachten malen en malen. Wat zou het antwoord zijn? Is het dat waar je op wacht, of is het waar je absoluut niet op zit te wachten?

Het is in feite een stilstand. Je leven staat even op pauze. Alles lijkt af te hangen van het moment van de waarheid.

Heb ik het examen gehaald? Kom ik op tijd op mijn werk? Ga ik de finish halen? Ben ik door naar de volgende ronde? Heb ik mezelf goed gepresenteerd? Zal de uitkomst aantonen dat ik mijn best heb gedaan? Zullen ze het met me eens zijn als ik hen vertel dat ik een promotie verdien? Dit zijn de vragen die je zo op het oppervlak bezig houden, maar dit zijn niet de vragen die je onrustig maken. Die vragen liggen dieper.

Ben ik genoeg?

Ben ik wel sterk genoeg? Ben ik slim genoeg? Ben ik mooi genoeg? Kortom: Ben ik genoeg?

En dat maakt het wachten tot een moeilijke en confronterende tijd. Het liefst zou je niet willen wachten. Net als met een pleister, die het minst pijn doet, als je ‘m er snel aftrekt, wil je ook hier dat er maar snel een eind aan komt. Laten we het maar gehad hebben, zodat we weer verder kunnen. Maar ja… we zullen het toch moeten uitzitten. We kunnen het niet versnellen. Het ligt niet in onze handen. Het enige dat we kunnen doen, is horen wat die dieperliggende gedachten ons vertellen. Daarmee kunnen we aan de slag. We kunnen liefdevol zijn naar onszelf terwijl we wachten.

Ik ben genoeg.

Ik heb genoeg gedaan. Ik heb mezelf laten zien. Ik ben goed zoals ik ben. En als het een ‘nee’ wordt? Dan is het geen ‘nee’, maar simpelweg een ‘niet nu’. Mijn leven gaat precies zoals het hoort te gaan. Er is geen verkeerde uitkomst. Er zijn enkel andere wegen te verkennen, als deze weg stopt. Ik ben genoeg. Altijd.

Dit blog is in aangepaste vorm eerder verschenen op Ik kies geluk. 

Janet

Ik ben een woordenkunstenaar, een levensgenieter en een Grootse Zelf ontwikkelaar. Ik hou van woorden, ik kan ervan leren, ermee spelen en raken. Wel altijd positief, want ik hou ervan om een ander een goed gevoel te geven. Het leven geeft me veel inspiratie om te voelen, te leren en te delen. Het is zo bijzonder en waardevol om mensen te stimuleren, motiveren en inspireren om hun Grootsheid te omarmen. En ik leer daarbij altijd weer dat Liefde de drijvende kracht is.